NEREDEYİZ?

Bu hedefleri gerçekleştirmek için öncelikle bugün içinde bulunduğumuz durumu doğru tahlil etmek zorundayız.

Cumhuriyetin 100’üncü yılında ülkeyi yönetecek Cumhurbaşkanını ve tüm kadroları belirleyecek olan bir seçimi geride bıraktık. Bizlere yüklediği tarihsel sorumluluk ve taşıdığı siyasi önemi çok yüksek olan bu seçimleri kaybettik. Seçim öncesi Türkiye’de oluşan büyük umut ve değişim inancı, hızla derin bir hayal kırıklığına dönüştü. Bu ağır travmaya rağmen, hiçbir şey olmamış gibi yola devam edilmeye çalışılması, üzgün, kaygılı ve özeleştiri isteyen herkesin beklentileriyle taban tabana zıttı. Toplumsal talep ve ihtiyaçların aksine Partimizin yönetimi, yenilginin nedenlerini ciddiyetle araştırıp yeni bir yol haritası çizmedi. Alınan sonuca farklı bahaneler üretti ve yenilginin siyasi sorumluluğunu üstlenmedi. Parti içi iktidarı korumaya odaklandı. Güven duygusunu yitiren seçmenimiz partimizi, hatta siyaset kurumunu terk edecek kadar yoğun bir duygusal kopuşa sürüklendi. Parti yönetimi, bu durumu tespit etmek ve onarmaya yönelik adımlar atmak yerine bu kırılmayı görmezden gelmeyi tercih etti.

Oysa seçimler, yaşanan çoklu krizlerin sorumlusu olan 21 yıllık AKP iktidarı büyük bir umut ve çekim merkezi olduğu için kaybedilmedi. Seçimler, muhalefet güçleri tek tek veya birlikte yeterince güven vermediği için kaybedildi. Seçimden bir yıl önceki anketlerde Erdoğan’a oy vermeme eğilimi yüzde 60’lara varmışken seçimi Erdoğan yüzde 52 ile kazandı. Üstüne üstlük, çeşitli ittifak deneyimleriyle girilen son üç seçimdeki yüzde 52 – 48 iktidar/muhalefet dengesi de değişmedi.

Partimiz ise ittifak partileriyle birlikte girdiği milletvekili seçiminde bir kez daha yüzde 25 oranını aşamadı. Hatta, 600 sandalyeli parlamentoda, bir önceki seçimlerde kazandığımız milletvekili sayısının da altında kalarak, partimizi temsil edecek salt 130 milletvekilimiz meclise girebildi.